Aktualnie warto zobaczyć
- Forsycja pośrednia (Forsythia x intermedia) – atrakcyjny krzew ozdobny z rodziny oliwkowatych, często uprawiany w ogrodach i zieleni miejskiej. Jaskrawożółte kwiaty ukazują się obficie na pędach wczesną wiosną, w marcu i kwietniu, jeszcze przed rozwojem liści. Forsycja pośrednia jest mieszańcem chińskich gatunków: forsycji zwisłej i forsycji zielonej, wyhodowanym w Getyndze (Niemcy) około 1885 r. Osiąga wysokość 2-3 m. Wyhodowano wiele odmian, różniących się rozmiarami, pokrojem i odcieniem kwiatów.
- Wiśnia (Prunus) ‘Accolade’ – niewielkie drzewo o owalnej koronie i różowych, półpełnych kwiatach. Należy do najwcześniej kwitnących na wiosnę wiśni ozdobnych. Kwitnienie jest obfite i trwa około 3 tygodni. Po kwitnieniu wypuszcza brązowozielone liście, które później zmieniają kolor na jasnozielony. Odmiana została wyselekcjonowana w angielskiej szkółce Knap Hill w 1952 r. W zasadzie odporna na mróz, ale silniejsze wiosenne przymrozki mogą uszkadzać rozwijające się kwiaty.
- Morela japońska (Prunus mume) ‘Beni-chi-dori’ – małe drzewko z rodziny różowatych, blisko spokrewnione z morelą, kwitnące na przełomie zimy i wiosny. Odmiana pochodzi z Japonii. Urocze kwiaty w intensywnym malinowoczerwonym kolorze elegancko kontrastują z nagimi, oliwkowozielonymi pędami i mają przyjemny, migdałowy zapach. Morelę japońską jako roślinę ozdobną i owocową uprawia się w Chinach, Korei i Japonii od bardzo dawna, a jej kwiaty stanowią inspirację dla artystów.
- Stachiurek wczesny (Stachyurus praecox) – rzadko spotykany krzew do 2 m wysokości, o purpurowych pędach i dekoracyjnych, bladożółtych, dzwonkowatych kwiatach, zebranych w grona przypominające zwisające sznury korali. Kwiatostany pojawiają się na pędach wczesną wiosną, jeszcze przed liśćmi, tworząc niezwykły widok. Krzew pochodzi z Japonii, gdzie został wprowadzony do uprawy około 1864 r. Wymaga stanowisk osłoniętych, gdyż nie jest w pełni odporny na mrozy.
- Puszkinia cebulicowata (Puschkinia scilloides) – kwitnąca w marcu i kwietniu niska bylina cebulowa z rodziny szparagowatych. Wśród wąskich, rynienkowatych liści ukazują się w marcu i kwietniu gęste grona kwiatów, białych lub bladoniebieskich, z charakterystycznymi wąskimi, niebieskimi smugami. Liście zamierają wczesnym latem i przechodzą okres letniego spoczynku. Puszkinia pochodzi z Kaukazu i Bliskiego Wschodu. Została odkryta przez rosyjskiego badacza Apołłosa Musin-Puszkina.
- Śnieżnik lśniący (Chionodoxa luciliae) – wczesnowiosenna, niska bylina cebulowa z rodziny szparagowatych, pochodząca z zachodniej Turcji, gdzie porasta tereny górskie. Liście równowąskie, rynienkowate. Groniasty kwiatostan składa się z 2-3 dość dużych, jasnoniebieskich kwiatów z białym wnętrzem (oczkiem). Łacińska nazwa gatunkowa została nadana na cześć Lucile Boissier, żony szwajcarskiego botanika Pierre’a Edmonda Boissiera (1810-1885), który jako pierwszy opisał tę roślinę.
- Pieris japoński (Pieris japonica) – dekoracyjny krzew liściasty do 2-3 m wysokości, o zimozielonych, skórzastych liściach. Niewielkie, dzwonkowate, białe, delikatnie pachnące kwiaty zebrane są w przewisające grona długości 6-12 cm. Kwiaty tworzą się jesienią, ale otwierają wczesną wiosną, w marcu i kwietniu. Kwitną przez kilka tygodni. Pieris należy do rodziny wrzosowatych i w uprawie ma wymagania zbliżone do różaneczników. Odmiany ozdobne różnią się rozmiarami i zabarwieniem liści.
