Organizowana w ramach 51. Zjazdu Ogrodów Botanicznych i Arboretów w Polsce z okazji Jubileuszy 100-lecia Arboretum SGGW w Rogowie i 50-lecia Ogrodu Botanicznego w Łodzi
Dwie pierwsze dekady XXI wieku dostarczają nam z wciąż rosnącą intensywnością przeróżnych nowych zjawisk i wyzwań, z którymi ogrody botaniczne muszą po raz pierwszy w swej historii zmierzyć się zarówno w swej przestrzeni organizacyjnej, naukowej, przyrodniczej jak i finansowej – z niektórymi pośrednio, z innymi bezpośrednio. Wiele z nich w powszechnej narracji określanych jest mianem kryzysu. I tak na w dziedzinie bioróżnorodności mamy do czynienia z gwałtowną utratą siedlisk przyrodniczych i zagrożeniami dla poszczególnych gatunków roślin, rozprzestrzenianiem się gatunków inwazyjnych, ustępowaniem podstawowych gatunków drzew leśnych. Z kolei gwałtowne zmiany klimatyczne generują zarówno nowe problemy w zarządzaniu zasobami botanicznymi w ogrodach, jak powtarzające się okresy susz, upałów, huraganów, jak i nieoczekiwane korzyści w postaci łagodnych zim. Ogromnym wyzwaniem dla ogrodów był okres pandemii, który wiązał się z zamknięciem placówek na wiele miesięcy i zaburzeniem ciągłości finansowej dla wielu z nich. Kolejnym jest pogłębiający się kryzys finansowy.
Z drugiej strony owo nieoczekiwane nagromadzenie się zjawisk, wobec których zarówno ogrody, jak i całe społeczeństwa muszą znaleźć adekwatne ścieżki funkcjonowania, otwiera pewną płaszczyznę nowych dróg działania dla naszych instytucji. Ogrody botaniczne jako obiekty, które łączą nauki botaniczne z ich implementacją w warunkach polowych, posiadając zarówno wiedzę, jak i praktyczne doświadczenie oraz zaplecza techniczne, są w stanie podjąć kompleksowe działania monitorujące, analizując szereg czynników wpływających na zmiany w ekosystemach, jak i też przedsięwziąć konkretne zabiegi ochronne in situ i ex situ.
Wreszcie w obliczu wszechogarniającej industrializacji, intensyfikacji trybu życia, zanieczyszczenia powietrza i w konsekwencji szeregu chorób cywilizacyjnych stają się coraz ważniejszymi i powszechnie dostrzeganymi oazami spokoju, miejscami o ogromnym znaczeniu terapeutycznym i relaksującym, wręcz uzdrowiskowym. Niejako pochodną tego trendu są nowe kierunki edukacji przyrodniczej, stosowanych metod, zagadnień, form, a idąc jeszcze dalej – współpracy z lokalnymi społecznościami, samorządami w podejmowaniu wspólnych inicjatyw, aktywizowaniu, czy kreowaniu nowych trendów.
Cele Konferencji:
- Konstruktywna wymiana poglądów i doświadczeń dotycząca nowych wyzwań stojących przed ogrodami botanicznymi i arboretami na różnych płaszczyznach działalności.
- Próba zdefiniowania nowych ról i zadań dla ogrodów botanicznych i arboretów wobec wyzwań trzeciej dekady XXI wieku.
- Wzajemna inspiracja autorskimi rozwiązaniami, działaniami, kierunkami badań i współpracy w środowisku ogrodów botanicznych i poza nim.
