Aktualnie warto zobaczyć

1. Tunbergia mysorska (Thumbergia mysorensis)

Pochodzi z południowych Indii, jednak uprawiana jest w wielu krajach o tropikalnym klimacie. Nazwa gatunkowa pochodzi od miasta Mysore (Indie). Roślina wieloletnia o pnącym, wijącym się pokroju. W naturalnym środowisku pędy osiągają do 10 m wysokości. Kwiaty zebrane są w zwisających kwiatostanach, które mogą mieć nawet 90 cm długości. Rurkowate kwiaty mają koronę i podstawę wywiniętą do tyłu, a płatki są w intensywnie żółtym kolorze. Wszystko to jest przystosowaniem do zapylania przez ptaki - głównie kolibry, które wabi słodki zapach nektaru.

2. Kariota łagodna (Caryota mitis)

Pochodzi z południowej Azji (Indonezja, Filipiny) i Indii, ale uprawiana jest w wielu krajach świata. Potocznie nazywana „rybim ogonem” ze względu na kształt liści. Uprawiana przede wszystkim jako roślina ozdobna na obszarach o tropikalnym klimacie. W Polsce jako roślina pokojowa w donicy.

3. Etlingera wyniosła (Etlingera elatior)

Gatunek rośliny z rodziny imbirowatych (Zingiberaceae) pochodzący z Azji Południowo-Wschodniej (Indonezja, Malezja, Filipiny). Bylina osiągająca wysokość do 4-5 m. Wytwarza ogromne liście o wielkości około 80 cm. Etlingera jest ważnym składnikiem kuchni tajskiej i indonezyjskiej. Spożywane są nierozwinięte pąki kwiatowe oraz nasiona. Jest także nieodzownym składnikiem potrawy laksa w chińsko-malajskiej kuchni Nyonya.

4. Bananowiec (Musa)

Ogromna bylina pochodząca ze strefy międzyzwrotnikowej Azji, Afryki i Australii o liściach na długich, twardych ogonkach liściowych, które tworzą nibypień, a pod ziemią znajduje się silne kłącze, z którego wyrasta krótka łodyga. Owoce bananowców występujących w naturze posiadają wiele pestek, przez co nie nadają się do spożycia. Wyjątkiem jest banan zwyczajny, nazywany jadalnym (Musa paradisiaca), którego owoce są pozbawione pestek. Gatunek ten prawdopodobnie jest krzyżówką dwóch innych – M. acuminata oraz M. balbisiana.

5. Lagerstroemia indyjska (Lagerstroemia indica)

Roślina pochodząca z Azji – Chiny, Kambodża, Wietnam, Laos i Tajwan, jednak ze względu na swoje piękne kwiaty uprawiana jest w wielu krajach świata. Mają one różne kolory, zależne od odmiany- od kwiatów białych, czerwonych, różowych po ciemno purpurowe. Jest uważana za roślinę najdłużej kwitnącą, kwitnie do 120 dni w roku (ok. 4 mies.) od wczesnej wiosny do późnej jesieni. Uprawiana jest często w krajach śródziemnomorskich, a także w klimacie umiarkowanym (strefy 6-11). Rzadko uprawia się typową formę, uprawiane są głównie bardziej ozdobne kultywary.

6. Ketmia róża chińska (Hibiscus rosa-sinensis)

Bardzo znana i zarazem efektowna roślina o pięknych kwiatach, należąca do rodziny ślazowatych (Malvaceae). Chociaż wiadomo, że do Europy przybyła z Chin, to jej rodowód nie jest dokładnie znany. Przypuszcza się, że pochodzi z tropikalnej Azji albo z Afryki. Dotychczas nie znaleziono żadnego okazu rosnącego w naturze. Ten gatunek charakteryzuje się tym, że już bardzo młode rośliny potrafią wydawać ogromne kwiaty, chociaż trwałość ich jest bardzo krótka - każdy z nich żyje zaledwie 1-2 dni. Niemniej jednak, mnogość pąków sprawia, że od lipca do października możemy się nimi zachwycać.

7. Kawa arabska (Coffea arabica)

Krzewy pochodzące z Afryki Wschodniej (Etiopia, Mozambik). Jedna z najważniejszych dla człowieka roślin użytkowych. Dostarcza około 80% światowej produkcji kawy. Uprawiana jest na obszarach górzystych, na wysokości od 800 m. n.p.m. do 2200 m. n.p.m. o specyficznym mikroklimacie – żyzna gleba, częste opady deszczu oraz duże nasłonecznienie. To właśnie te uwarunkowania decydują o głębokim aromacie oraz cenie kawy arabskiej. Uprawy kawy kongijskiej – potocznie nazywanej „robusta” (C. canephora) znajdują się znacznie niżej, dzięki czemu zbiór jest łatwiejszy, a to natomiast przekłada się na niższą cenę ziaren. Ziarna kawy zawierają kofeinę, która nadaje kawie właściwości lecznicze, wykorzystywane przy zbyt niskim ciśnieniu krwi, wyczerpaniu fizycznym i umysłowym oraz migrenie. Dodatkowo, kawa arabska zawiera nawet dwa razy mniej kofeiny niż robusta.

8. Clerodendrum thomsoniae

Pochodzi z tropikalnych obszarów Afryki – Kamerun, Zair, Ghana, Mali, Nigeria, Senegal, Sierra Leone. Rozprzestrzenia się również w niektórych innych  rejonach o klimacie tropikalnym i subtropikalnym. Jest uprawiany w wielu krajach świata. W swojej ojczyźnie jest to wiecznie zielone pnącze o długości do 4 metrów, natomiast uprawiany w mieszkaniu w Polsce nie przekracza 1 metra wysokości. Nazwę gatunkową nadano dla uczczenia Williama Coopera Thomsona, nigeryjskiego lekarza i misjonarza.

9. Zawilec wielkokwiatowy (Anemone sylvestris)

Atrakcyjna bylina charakteryzująca się dużymi, ciekawymi kwiatami w różowym kolorze, osiągająca wzrost do 90 cm. Kwitnie dość późno, bo od sierpnia do października. Rośliny te najlepiej rosną w cieniu i półcieniu, np. pod koronami drzew. Preferuje gleby żyzne i przepuszczalne.

10.   Hortensja (Hydrangea)

Rodzaj niewysokich krzewów z rodziny hortensjowatych (Hydrangeaceae), obejmujący 78 gatunków. Występują w południowo-wschodniej Azji oraz na kontynentach amerykańskich - we wschodniej i środkowej części USA, w Ameryce Środkowej oraz w północno-zachodniej części Ameryki Południowej. W naturze rosną w lasach i na skalistych stokach oraz wzdłuż wybrzeży. Kwiaty rozwijają się latem (kwitną od czerwca do września), a często po przekwitnięciu utrzymują się zaschnięte przez zimę. Mają kuliste kwiatostany o barwie różowej, czerwonej lub niebieskawej. Ich zabarwienie zależy od odczynu gleby. Liczne gatunki i odmiany hortensji uprawiane są jako rośliny ozdobne. Inną ich zaletą jest to, że wśród tych roślin nie ma inwazyjnych – dziczejących z upraw i wnikających do ekosystemów poza ich naturalnymi zasięgami.

11. Jeżówka (Echinacea)

Rodzaj roślin należący do rodziny astrowatych (Asteraceae). Należy do niego 9 gatunków pochodzących z Ameryki Północnej. Rosnące rośliny tworzą kępy z wzniesionych pędów. Posiadają grube, jadalne korzenie. Gatunki uprawiane jako rośliny ozdobne są odporne na mróz. Nadają się na rabaty i kwiat cięty. Wymagają stanowiska w pełnym słońcu i żyznej gleby.

12. Budleja Dawida (Buddleja davidii)

Potocznie nazywany także motylim krzewem, ponieważ słodkim zapachem kwiatów wabi motyle wielu gatunków. Pochodzi z Chin i Japonii, jednak jest szeroko rozpowszechniony w uprawie na całym świecie. Kiedyś wykorzystywana była w medycynie tradycyjnej - różne odmiany znane były na całym świecie oraz wykorzystywane do leczenia takich dolegliwości jak reumatyzm, biegunki, krwotoki czy schorzenia wątroby.

13. Tawuła japońska (Spirea japonica)

Gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny różowatych (Rosaceae). Pochodzi z Azji, z obszaru Chin, Japonii i Korei. W Polsce jest uprawiany jako roślina ozdobna. Oprócz odmian pochodzących od typowej formy tego gatunku znajdują się w uprawie także kultywary i mieszańce. Uprawiana ze względu na swoje ozdobne liście, kwiaty i ładny, gęsty pokrój. Doskonale komponuje się z innymi roślinami. Może być uprawiana na rabatach, w ogrodach skalnych, doskonale także nadaje się na niskie żywopłoty. Istnieją odmiany ozdobne o różnych kolorach kwiatów oraz o barwnych liściach.