Rodzice Pani Małgosi przyjechali do Łodzi z Wilna, po zakończeniu II wojny światowej. Ona sama urodziła się już w podłódzkiej Kolumnie.
- Zamiłowanie do śpiewania odziedziczyłam w genach prawdopodobnie po tacie – mówi Pani Małgorzata. – Pamiętam, że pięknie śpiewał i był duszą towarzystwa oraz wodzirejem podczas każdej, rodzinnej zabawy, ale także w trakcie spotkań ze znajomymi przy ognisku. Mama także ładnie śpiewała, ale jakoś nigdy nie miała potrzeby tego uzewnętrznienia. Podobnie zresztą, jak moje dwie starsze siostry.
Pierwsze występy wokalne Małgorzaty Seide na scenie miały miejsce jeszcze w szkole podstawowej, kiedy śpiewała m.in. w szkolnym chórze.
- To wcale nie było tak, że ja chciałam występować w tym chórze – wspomina Pani Małgosia. – To było bardziej polecenie czy sugestie ze strony nauczycieli, którzy powtarzali, że mam talent, więc powinnam występować. Osobiście nie bardzo w to wierzyłam, ale częściowo wraz ze szkolnym chórem, a częściowo indywidualnie prezentowałam się od czasu do czasu na scenie. Ani przez chwilę nie przyszła mi jednak do głowy taka myśl, by tym śpiewaniem zająć się po szkole tak całkiem na poważnie i uczynić z tego śpiewania formę utrzymania.
Zawodowo Pani Małgorzata pracowała przez większość życia jako referent w Dziale Socjalno-Kadrowym m.in. w Zakładach Przemysłu Wełnianego im. Wiosny Ludów u zbiegu ul. Legionów oraz ul. Żeligowskiego. Prowadziła listy obecności, odnotowywała spóźnienia i nieobecności, a jeśli pojawiła się taka potrzeba – wręczała także upomnienia i przeprowadzała rozmowy dyscyplinujące ze spóźnialskimi. Prywatnie z kolei wyszła za mąż i urodziła syna Artura.
- Kiedy syn miał mniej więcej roczek, z mężem i jedną z moich sióstr wybraliśmy się samochodem na kolację do znajomych – wspomina seniorka. – Mieliśmy wypadek. W przypadku nas dorosłych skończyło się na potłuczeniach, ale syn został poważnie ranny. Od tego momentu, przez dziesięć kolejnych lat, poza pracą, zajmowałam się jego rehabilitacją oraz konsultacjami medycznymi u kolejnych lekarzy specjalistów. O śpiewaniu nie miałam szans pomyśleć nawet przez chwilę.
Zamiłowanie do śpiewania wzięło górę dopiero nieco ponad dziesięć lat temu, tuż przed przejściem Pani Małgorzaty na emeryturę, kiedy na horyzoncie rysowała się wizja nieco większej ilości wolnego czasu. Wtedy łodzianka wzięła udział w Przeglądzie Twórczości Artystycznej Seniorów „Rewia Talentów - Mikrofon dla Seniora” organizowanym przez Centrum Twórczości Lutnia, podczas którego zdobyła „Złoty Talent”. I od tego wszystko się zaczęło. Pojawiły się propozycje od Towarzystwa Śpiewaczego „Anna” funkcjonującego w ramach Miejskiej Strefy Kultury – Domu Kultury „Widok” przy al. Piłsudskiego oraz łódzkiego Kabaretu „Bi-Ba-Bo”. W obu grupach Pani Małgorzata udziela się do dzisiaj. Dodatkowo trzy lata temu dołączyła do Zespołu Wokalnego „Wrzosy” działającego przy Domu Dziennego Pobytu przy ul. Narutowicza.
- Nasze placówki przeznaczone dla seniorów to miejsca, w których będących już na emeryturze łodzianie mogą nie tylko rozwijać swoje dotychczasowe pasje, ale również nauczyć się czegoś zupełnie nowego - mówi Elżbieta Jaszczak, zastępca dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Łodzi ds. pomocy środowiskowej. – W miarę posiadanych możliwości i mając na uwadze obecną pandemię, we wszystkich domach dziennego pobytu działających w Łodzi staramy się organizować zarówno zajęcia rękodzielnicze, jak i sportowe, a także wspólne wyjścia.
Podpowiedzi i zachęty do wzięcia udziału w programie „The Voice Senior” Pani Małgorzata słyszała już z różnych stron od jakiegoś czasu. Początkowo ignorowała je, ponieważ była przekonana, że sobie nie poradzi. W końcu jednak uległa namowom Towarzystwu Śpiewaczemu „Anna”, które pomogło zrealizować Jej nagranie dwóch utworów, jakie trzeba było wysłać w ramach eliminacji. Wybrała „Miłość ci wszystko wybaczy” z filmu „Szpieg w masce” oraz „Zamiast” Edyty Geppert.
- Kiedy odebrałam telefon z informacją, że przeszłam pierwszy etap i że zostałam zaproszona na spotkanie do Warszawy, nie było z mojej strony jakiegoś wielkiego wybuchu radości – opowiada Pani Małgosia. – Czułam jeszcze większą presję niż na samym początku. Zastanawiałam się, co będzie, jak się teraz skompromituje. Na żywo przed jury wykonałam utwór Sławy Przybylskiej pt. „Gdzie są kwiaty z tamtych lat” i okazało się, że do swojego zespołu chce mnie zarówno Alicja Majewska, jak i Maryla Rodowicz. Wybrałam tę pierwszą, bo Panią Alicję uwielbiam od lat. Więcej jednak na temat mojego udziału w programie nie mogę zdradzić, bo zabraniają mi tego zapisy umowy.
Pani Małgorzacie życzymy powodzenia w nowym wyzwaniu, jakim jest udział w telewizyjnym programie. Obiecujemy mocno trzymać kciuki oraz gorąco kibicować, śledząc Jej poczynania na ekranie. Oprócz nas na kolejne występy Pani Małgosi czeka, poza synem i jego żoną – troje wnuków: sześcioletni Alex i dziesięcioletnia Nadia, którzy także uwielbiają śpiewać oraz piętnastoletni Kuba, który muzykę co prawda lubi, ale od śpiewu woli grę w siatkówkę.
*****
Z Domu Dziennego Pobytu przy ul. Narutowicza 37 korzysta obecnie 78 osób – 51 kobiet oraz 27 mężczyzn. Najstarszym seniorem korzystającym z placówki jest obecnie 91-letni pan Wacław, a najmłodszymi seniorami są: 61-letnia pani Gabriela i Jej rówieśnik – pan Jan.
W Łodzi funkcjonuje obecnie 19 Domów Dziennego Pobytu przeznaczonych dla seniorów (17 publicznych i 2 niepubliczne).
Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w Łodzi prowadzi na terenie miasta 17 Domów Dziennego Pobytu dla seniorów, które dysponują łącznie obecnie 780 miejscami. Dodatkowo łódzki MOPS prowadzi jeszcze dwa Domy Dziennego Pobytu dla osób z niepełnosprawnościami, w których jest w sumie 100 miejsc.
Ponadto dwa Domy Dziennego Pobytu dla seniorów prowadzi – na zlecenie Miasta Łódź - Caritas Archidiecezji Łódzkiej. Jest w nich z kolei łącznie 95 miejsc.
