Z wykształcenia był chemikiem, pracownikiem naukowym Politechniki Łódzkiej. W 1980 roku zaangażował się działalność „Solidarności”. Jego mieszkanie przy ul. Nawrot 43 w Łodzi stało się pierwszą siedzibą Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego „Solidarności” Ziemi Łódzkiej. Palka był wiceprzewodniczącym Prezydium MKZ , a także przewodniczącym Komisji Zakładowej Politechniki Łódzkiej. Po wprowadzeniu stanu wojennego znalazł się w więzieniu, które opuścił w 1984 roku. Mimo represji nie zaprzestał prowadzenia działalności opozycyjnej oraz związkowej. Po odzyskaniu niepodległości, od 1990 roku do 1994 sprawował urząd prezydenta miasta. Później przewodniczył Radzie Miejskiej w Łodzi.
Na jego kadencję przypadł trudny okres przekształceń ustrojowych i gospodarczych. Najważniejsze sprawy, z którymi przyszło mu się zmierzyć to wzrastająco lawinowo bezrobocie i kwestie majątku miejskiego oraz budowa struktur samorządu. Za jego kadencji wyremontowano ul. Piotrkowską - w zamyśle prezydenta miała to być wizytówka miasta. Przeprowadzono również renowację wielu kamienic.
