Marek Czekalski urodził się w Łodzi 6 czerwca 1953 r. Ukończył studia na Politechnice Łódzkiej, z wykształcenia był inżynierem włókiennikiem. Od 1978 r. związany z Komitetem Obrony Robotników, a w 1980 roku uczestniczył w tworzeniu NSZZ „Solidarność” jako przewodniczący Ogólnopolskiej Sekcji Włókienniczej związku i członek zarządu regionu. Był delegatem na I Krajowy Zjazd „Solidarności” w Gdańsku.
Po wprowadzeniu stanu wojennego internowany przez rok, a później zwolniony z pracy. rozpoczął działalność w konspiracyjnych strukturach „Solidarności”, m.in. w Komisji Interwencji i Praworządności, organizując pomoc dla osób represjonowanych z powodów politycznych. Po przełomie, w 1989 roku, działał w Wojewódzkim Komitecie Obywatelskim. W 1990 roku został wybrany na radnego Rady Miejskiej w Łodzi. Należał do Ruchu Obywatelskiego Akcja Demokratyczna, a po powstaniu Unii Demokratycznej został jej przewodniczącym w województwie łódzkim, pełniąc tę funkcję przez dwie kadencje.
Po kolejnych wyborach samorządowych w 1994 roku został powołany na urząd prezydenta Łodzi z ramienia koalicji Unii Wolności oraz Łódzkiego Porozumienia Obywatelskiego. Urząd prezydenta naszego miasta sprawował do roku 1998. Nieco wcześniej objął także stanowisko przewodniczącego łódzkiej Unii Wolności i pełnił te funkcję do 2001 r. Był także członkiem władz krajowych UW. Po zakończeniu kadencji powrócił do roli radnego i został mianowany wiceprzewodniczącym Rady Miejskiej. W 1999 r. Marek Czekalski został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Jego polityczną karierę przerwało w 2001 roku zatrzymanie pod zarzutem korupcji i nieprawidłowości w przekazaniu terenu pod budowę jednego z centrów handlowych. Choć po 10 latach, w toku żmudnych procesów został ostatecznie uniewinniony nie wrócił już do polityki, ale w ostatnich latach popierał działania opozycji.
Od 2007 roku pracował w łódzkim Muzeum Tradycji Niepodległościowych, a od 2010 w MPK.
Był bardzo zaprzyjaźniony z Markiem Edelmanem, jednym z przywódców powstania w Gettcie Warszawskim, którego traktował jak swojego mistrza, a od 2013 roku zasiadał w składzie rady programowej Centrum Dialogu im. Marka Edelmana.
Jeden z bliskich współpracowników wspominał Marka Czekalskiego, nazywając go „romantykiem i idealistą oraz człowiekiem wartości, zawsze stojącym po właściwej stronie”. Tak było w czasach walki o demokrację w PRL, za czasów „Solidarności”, w okresie po stanie wojennym, ale również gdy przyszło rządzić Łodzią w połowie lat 90. XX wieku, w najtrudniejszym chyba dla naszego miasta okresie transformacji ustrojowej i gospodarczej.
