Na Starym Cmentarzu kwiaty i znicze złożyli wiceprezydent Małgorzata Moskwa-Wodnicka oraz przewodniczący Rady Miejskiej Marcin Gołaszewski. Odwiedzili oni miejsca pochówku kpt. Stefana Pogonowskiego, por. Benedykta Grzymały-Pęczkowskiego oraz rtm. Aleksandra Napiórkowskiego.
Kapitan Stefan Pogonowski poległ w trakcie bitwy warszawskiej, podczas ataku swojego oddziału na tyłowe oddziały sowieckich dywizji. Czyn Pogonowskiego był niezwykle odważny, ryzykowny, ale skalkulowany taktycznie. Oddziały rosyjskie zaczęły się cofać. Według gen. Żeligowskiego było to ważne wydarzenie, które podniosło morale Polaków, a Naczelny Wódz Józef Piłsudski odznaczył poległego porucznika orderem Virtui Militari i awansował pośmiertnie do stopnia kapitana.
Benedykt Grzymała-Pęczkowski był łódzkim harcerzem i legionistą. Służył, tak jak kpt. Pogonowski, w 28 pułku Strzelców Kaniowskich i poległ również 15 sierpnia 1920 r. w okolicach Wólki Radzymińskiej, prowadząc swoją kompanię do ataku na bagnety.
Aleksander Napiórkowski w Łodzi spędził tylko trzy z 30 lat swego życia. Jednak do dziś jest kojarzony z naszym miastem. Tu ma swój grób. Legionista, działacz PPS, poseł na Sejm Ustawodawczy, poległ w podczas szarży swojego szwadronu pod Ciechanowem 18 sierpnia 1920 roku.
Następnie przedstawiciele UMŁ odwiedzili groby żołnierzy polskich na cmentarzu na Zarzewie oraz złożyli kwiaty przed pomnikiem ks. Ignacego Skorupki na placu Katedralnym i tablicą Jana Kowalewskiego przy ulicy Piotrkowskiej 132.
Kwiaty spoczęły również na mogiłach żołnierzy, którzy zmarli z ran w łódzkich szpitalach i zostali pochowani na cmentarzu Zarzew. Często umierali już w transportach z pól bitewnych. Po zakończeniu wojny powstało w Łodzi bardzo wiele domów weteranów i obiektów szpitalno-rehabilitacyjnych. Były przeznaczone dla żołnierzy z trwałymi śladami uszkodzenia zdrowia i tych, którzy nie mogli liczyć na opiekę swoich rodzin - samotnych lub mieszkających przed wojną w najdalszych krańcach Polski. Z czasem bohaterowie umierali na skutek powikłań zdrowotnych. Taka sytuacja trwała do końca lat 20-tych XX w.
W Bitwie Warszawskiej zginął też 27-letni ks. Ignacy Skorupka. Ksiądz, społecznik, harcerz. Był kapelanem polskich żołnierzy. Zginął 14 sierpnia pod Ossowem. Dwa lata wcześniej był przez rok wikariuszem w parafii Przemienienia Pańskiego w Łodzi. Ma także swoją ulicę i pomnik przed łódzką archikatedrą, przed którym złożono kwiaty.
Jan Kowalewski był znakomitym kryptologiem, który złamał ponad 100 szyfrów bolszewickich i odszyfrował kilka tysięcy rosyjskich depesz wojskowych informujących o działaniach wojsk wroga. Najważniejszą jednak zasługą było stworzenie przez niego wydajnego systemu nasłuchu, dekryptażu i przekazywanie informacji do walczących oddziałów. Dzięki pracy Kowalewskiego (informacje o słabych punktach obrony bolszewickiej) marszałek Piłsudski mógł przygotować i przeprowadzić kontrofensywę znad Wieprza, która zadecydowała o polskim zwycięstwie. Kowalewski w młodości mieszkał przy ul. Piotrkowskiej 132 i tam, przed tablica pamiątkową pojawiły się kwiaty.
Już od wielu lat w dniu 14 sierpnia przypominamy łodzian, którzy mieli wielkie zasługi w zwycięstwie nad bolszewikami. Rzędy grobów i młody wiek poległych pozwalają też zrozumieć, jak straszliwa jest każda wojna. (Gabriel Peryt)
