Do udziału w spacerze historycznym zachęcał gazeciarz przed rektoratem Uniwersytetu Medycznego, dawnym pałacem Jakuba Hertza. W czasie pierwszej wojny światowej swoją siedzibę miały tam władze niemieckie i właśnie w tym budynku w 1916 roku odczytano po raz pierwszy w Łodzi Akt 5 listopada, czyli obietnicę odbudowy Polski przez cesarzy Austro-Węgier i Niemiec.
Uczestnicy gry spotykali się w różnych częściach miasta z charakterystycznymi postaciami w strojach z epoki. Trzeba było rozwiązywać proste zadania, ale tak naprawdę był to pretekst do opowiadania historii bezbronnego miasta będącego w okowach niemieckiej wojennej gospodarki, biedującego i czasem głodnego. Ten ważny okres w krótkiej przecież historii naszego miasta zaowocował powstaniem wielu społecznych inicjatyw samopomocowych i utworzeniem autentycznej samorządności miejskiej.
Gra rozgrywała się w przestrzeni śródmieścia, a po jej zakończeniu uczestnicy w jadłodajni na ul. Zielonej otrzymali talerz gorącej zalewajki
Z okazji stulecia Aktu 5 listopada można było wziąć udział w wycieczce trambusem po miejscach związanych z rozbrojeniem Niemców w listopadzie 1918 roku.
(A.J.).
Przypomnijmy:
5 listopada 1916 r. cesarze Niemiec i Austro-Węgier ogłosili odezwę, zapowiadającą utworzenie państwa polskiego, pozostającego w sojuszu z obydwoma mocarstwami. Chociaż akt ten faktycznie nie skutkował osiągnięciem niepodległości, był ostatecznym złamaniem antypolskiej współpracy trzech zaborców, nagłaśniającym sprawę polską w świecie. Stworzył też administracyjne fundamenty pod odrodzenie Rzeczpospolitej.
Przejęci niezłomną ufnością w ostateczne zwycięstwo ich broni i życzeniem powodowani, by ziemie polskie przez waleczne ich wojska ciężkiemi ofiarami rosyjskiemu panowaniu wydarte do szczęśliwej przywieść przyszłości, Jego Cesarska Mość Cesarz Niemiecki oraz Jego Cesarska i Królewska Mość Cesarz Austryi i Apostolski Król Węgier postanowili z ziem tych utworzyć państwo samodzielne z dziedziczną monarchią i konstytucyjnym ustrojem. Dokładniejsze oznaczenie granic Królestwa Polskiego zastrzega się. Nowe królestwo znajdzie w łączności z obu sprzymierzonymi mocarstwami rękojmię potrzebną do swobodnego sił swych rozwoju. We własnej armii nadal żyć będą pełne sławy tradycje wojsk polskich dawnejszych czasów i pamięć walecznych polskich towarzyszy broni we wielkiej obecnej wojnie. Jej organizacja, wykształcenie i kierownictwo uregulowane będą we wspólnem porozumieniu.
Sprzymierzeni Monarchowie, biorąc należny wzgląd na ogólne warunki polityczne Europy jakoteż na dobro i bezpieczeństwo własnych krajów i ludów, żywią niezłomną nadzieję, że obecnie spełnią się życzenia państwowego i narodowego rozwoju Królestwa Polskiego.
Wielkie zaś, od zachodu z Królestwem Polskiem sąsiadujące mocarstwa z radością ujrzą u swych granic wschodnich wskrzeszenie i rozkwit wolnego, szczęśliwego i własnem narodowem życiem cieszącego się państwa.
