Uroczystość odbyła się Senacie RP, a sygnatariuszem deklaracji został również marszałek Senatu RP Tomasz Grodzki.
Marszałek Tomasz Grodzki podkreślił, że z dumą powinniśmy świętować rocznicę Bitwy Warszawskiej, naszego zwycięstwa i ocalenia niepodległości. Byliśmy wtedy zjednoczeni jako naród oraz państwo wielu kultur i religii.
- Bardzo ważna jest rola edukacji. Poprzez prezentacje lokalnych bohaterów i ich osiągnięć wojennych pragniemy zainteresować młode pokolenie historią Polski i podkreślić znaczenie tych wielkich wydarzeń – powiedziała wiceprezydent Joanna Skrzydlewska, która podpisała deklarację w imieniu władz Łodzi.
Głównym celem komitetu jest godne upamiętnienie Bitwy Warszawskiej jako epokowego wydarzenia, które zmieniło losy Europy i świata. Miasta zobowiązały się do wzajemnej współpracy w tej sprawie oraz wspierania inicjatywy utworzenia Muzeum Bitwy Warszawskiej.
Łódź i łodzianie w czasie wojny polsko-bolszewickiej
Podczas wojny polsko-bolszewickiej Łódź stanowiła bardzo istotne zaplecze dla walczących wojsk. Miasto było nowoczesne i posiadało kadrę techniczną na najwyższym krajowym poziomie. Znajdowały się tutaj fabryki produkujące maszyny lub ich elementy. Łatwo było je przekształcić w wojskowe warsztaty remontowe. Działały szpitale założone jeszcze przed pierwszą wojną światową.
Przede wszystkim jednak trzeba wspomnieć o nowocześnie myślących i wszechstronnie wykształconych ludziach. Jednym z nich był łodzianin Jan Kowalewski, genialny kryptolog, który złamał sowieckie szyfry i umożliwił odczytanie 3 tysięcy depesz bolszewickich. Dało to wojskom polskim niekwestionowaną przewagę w Bitwie Warszawskiej i przyczyniło się to do naszego zwycięstwa. Senat RP ogłosił rok 2020 Rokiem Jana Kowalewskiego.
Łódź była też garnizonem dla 1 pułku czołgów. Stacjonowało u nas 120 najnowocześniejszych wtedy czołgów Renault FT 17. Wyruszały stąd na pola bitew wojny polsko-bolszewickiej. W Łodzi szkolono załogi, a czołgi przechodziły remonty.
Około 20 tys. łodzian uczestniczyło w wojnie, a szczególnie wyróżniły się 28 i 31 Pułk Strzelców Kaniowskich. W pierwszym z nich służył kapitan Stefan Pogonowski poległy pod Wólką Radzymińską bohater wojenny. Pod Ossowem poległ związany z Łodzią ks. Ignacy Skorupka.
W szpitalach łódzkich leczyli się i byli otaczani opieką ranni żołnierze. W Łodzi przygotowano ok. 1000 łóżek dla rannych i chorych. Najciężej ranni, których nie udało się uratować, spoczęli na łódzkich cmentarzach.
