Władysław Jagiełło, na prośbę biskupa włocławskiego, Jana Pelli, wydał w Przedborzu przywilej lokacyjny miasta Łodzi „ipso die Sancte Marthe”, czyli w dniu św. Marty 29 lipca 1423 r. Przywilej ten zawierał postanowienia dotyczące przekształcenia Łodzi w miasto, spraw ustrojowo-sądowych oraz uprawnień targowych.
Król oświadczył w ten sposób, że miasto Łódź (na miejscu wcześniejszej osady Ostrogi) będzie względem prawnym wzorować się na Łęczycy i przeniósł je z prawa polskiego na niemieckie, tzn. magdeburskie. Oznaczało to, że wójt i wszyscy mieszkańcy będą od tej pory wolni od jurysdykcji urzędników ziemskich. Łodzianie we wszystkich sprawach mieli odpowiadać jedynie przed wójtem, wójt zaś przed biskupem, a jeśli ten nie wywiązywałby się ze swoich obowiązków, przed samym królem lub jego sądem generalnym. Dokument opatrzony był przywieszoną pieczęcią królewską, a także biskupią. Aby miasto się rozwijało, królewski akt wyznaczył targ w Łodzi, który miał odbywać się w każdą środę, oraz jarmarki planowane dwa razy w roku – nazajutrz po Bożym Ciele i po święcie Wniebowzięcia NMP.
Tablica upamiętniająca nadanie Łodzi praw miejskich znajduje się w Przedborzu przy ul. Pocztowej, na elewacji Urzędu Miejskiego. Została ufundowana w 550-rocznicę wydania aktu lokacyjnego Łodzi przez łódzki oddział Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego.
